HUBA WACHTENDONK

22 FEBRUARI 2007

we hebben allemaal onrustig geslapen want huba lag om 4 uur al te zingen,nadat hij toch weer in slaap gevallen is gaat om half zeven de wekker, en voor het eerst dat wij huba kennen moeten we hem wakker maken, wat een sjagerijn!!
hij is nog erger dan mama.
om 9 uur zijn we samen met marti en de mevrouw van de kinderbescherming bij de voogdijraad.
de mevrouw van de voogdijraad leest een paar rapporten voor en vraagt ons heel officieel of we huba nog steeds willen adopteren!!na een zeer overtuigende ja en precies 44 handtekeningen van ons samen is huba officieel een wachtendonk!!
om huba ondertussen een beetje bezig te houden krijgt hij van de aardige mevrouw van de voogdijraad een treintje om mee te spelen, en onder het tekenen hebben de twee een gesprekje met elkaar, en het hele gezelschap barst in lachen uit.
huba vroeg namelijk aan de mevrouw of hij het treintje mee mocht nemen, de mevrouw legt hem uit dat dat niet kan want er moeten nog meer kindjes met de trein spelen.
waarop huba antwoord: maar ik wil hem zo graag want bij papa en anya heb ik bijna geen speelgoed!! de boef.
de mevrouw van de kinderbescherming zegt: nou huba, ik heb in het huisje toch heel veel speelgoed gezien! maar huba ontkend het gewoon.
na het tekenen en de familiekussen gaan we naar de burgelijke stand om een geboorteuittreksel van huba te halen.
dankzij marti zijn de uitreksels over een paar uurtjes klaar, ze wilden ons eerst de volgende dag terug laten komen.
omdat we moeten wachten gaan we naar het pand van de kinderbeschermingtoe, want de psygoloog wil huba nog een keer zien.
daar drinken we ondertussen met z,n zessen koffie en de psygoloog heeft nog wat vragen aan ons, ondertussen word de site van huba nog bekeken en ze zijn zeer tevreden over ons, gelukkig!!
na anderhalf uur nemen we afscheid van de dames en lopen met marti terug naar de burgelijke stand, om de geboorteuittreksels op te halen waarop staat dat huba in veszprem geboren is, uit s,-Heerenberg komt en ons als biologische ouders heeft, heel apart!!
we spreken met marti voor de volgende dag af om naar boedapest te gaan en rijden naar huis, onderweg halen we nog een paar dikke taartjes om het te vieren, want niemand kan ons nu nog onze jong afpakken!!!


23 FEBRUARI

om 6 uur gaat de wekker en chris staat als eerste op.
20 minuten later worden ook wij eruit gebaterd, en 10 minuten later aan het ontbijt vraag ik met een vreselijke ochtendhumeur aan chris waarom wij om half zes al op zijn als we om 8 uur pas bij marti moeten zijn!!!
bleek dat huba onze wekker ook al gezet had!!
om 8 uur pikken we marti op in veszprem en om half elf staan we in het kantoor van binnenlandse zaken in boedapest om een paspoort voor huba aan te vragen. na een nummertje te hebben getrokken begint het wachten, na een half uur is huba aan de beurt om pasfoto,s te maken, dat gaat snel.
want na de 600 foto,s die wij van hem gemaakt hebben is hij een echte fotomodel geworden!
dan mogen we in een ander pand de rekening voor het paspoort betalen, en wel 3000 forint oftewel 12 euro, dat zijn nog eens prijzen.
terug in het eerste gebouw zijn we weer na een half uur aan de beurt om het paspoort aan te vragen, daar valt me voor de zoveelste keer op dat in alle documenten alleen de moeder, (ik dus) genoemd word, ik vraag marti hierna en het blijkt dat dat in hongarije normaal is, alleen moeders zijn hier belangrijk, want die blijven altijd!!! sorry papa,s
maar chris mag wel namens zijn zoon het paspoort tekenen.
na anderhalf uur staan we weer op straat en mogen dinsdag het paspoort ophalen.
maandag gaan we weer naar boedapest, ditmaal naar buitenlandse zaken om het adoptiebesluit van de voogdijraad te laten legaliseren, en als we geluk hebben kunnen we er op wachten en anders halen we het de volgende dag samen met het paspoort op.
als alles op deze manier verloopt, dan kunnen we dinsdag in de loop van de middag of avond naar nederland terug!!
de tijd hier is waanzinnig snel gegaan en het was heel bijzonder, want in die zes weken hebben we met huba al zoveel bereikt, dat had nooit in twee weken gekund!
maar we missen het thuisfront nu ook, en ook daar moeten we weer wennen, maar de basis is er!!
we zijn marti van stichting FLASH zo vreselijk dankbaar voor de vele tijd die ze in ons gestoken heeft, en alles wat zij voor ons geregeld heeft, wat wij ivm de taalbarriere nooit hadden gekund en waardoor wij nu sneller naar huis kunnen!!

we laten nog weten of we dinsdag weg kunnen!!

groetjes van de familie wachtendonk