ALWEER EEN WEEK THUIS

we zijn nu een week thuis en het gaat erg goed.
we dachten dat huba in nederland wennen moest, maar ik geloof dat papa en mama er meer last van hadden, want ineens was ons beschermde leventje in dat knusse huisje in hongarije weg!
huba doet net of er niets aan de hand is, hij gaat op de zelfde voet met ons door, wist meteen zijn plaats en de weg in ons huis en het verwonderd ons zeer dat hij niet nieuwsgierig is.
hij trekt de kasten en laden niet open of gaat op onderzoek uit in de andere kamers, heel vreemd maar misschien komt dat nog! het enige waar hij aankomt en zonder hulp kan bedienen is de tv en dvd, hij drukt zelfs de dvd door zodat hij de voorfilmpjes bij zijn favoriet simba niet hoeft te zien!
huba weet nu eindelijk wat hollandia is, en dat is niet groot, want als we ergens zijn en hij heeft er genoeg van zegt hij: huba naar huis, naar hollandia.
ondertussen gaan we gewoon door met het ritme dat we in hongarije ook al hadden en dat is s,morgens tussen zes en zeven wakker gemaakt worden door onze zoon,we proberen het opstaan nog een tijdje te rekken, maar om half acht staan we op om te ontbijten, de oude kinderstoel van chris doet wonderen, want huba blijft nu drie maal per dag de hele maaltijd zitten, en eet veel rustiger en meer, erg gezellig.
we wandelen, fietsen en doen de boodschappen, en nu zijn wij in ons voordeel met de taal.
huba hoort nu geen hongaars meer, en het is verbazingwekkend hoeveel woorden hij sinds thuiskomst heeft bijgeleerd.
de eerste dag leerde hij dan eindelijk de oma,s en opa kennen en allemaal waren ze door het dolle heen, nadat hij ze een paar dagen achtereen had zien komen en ook gaan, en wij ze in hun huis opgezocht hadden, begreep huba dat ons huis voor papa,anya,huba en baco is en dat opa en oma,s een eigen huis hebben, ook weer opgelost!!
ook heel voorzichtig komt de rest van de familie en vrienden op bezoek en huba geniet van de aandacht, en als ze vertrekken is het ook goed, hij begrijpt dat wij een gezin zijn en de rest gaat weer weg.
waar we het meest benieuwd naar waren, is het contact met andere kinderen, omdat hij best een bazig baasje is, maar tot nu toe gaat het geweldig, hij laat ze alles zien en deelt zijn speelgoed.
zondag met mil,sjaan en de kids naar vink in elten geweest, en hij vond het geweldig tussen al die kinderen, hij speelde samen met jan, maar ging ook alleen op pad, en als er iemand vervelend tegen hem deed kwam hij dat netjes aan ons vertellen, prachtig!!
jan krijgt nog een bloedneus en dat maakt zoveel indruk op hem dat hij dat de daaropvolgende dagen tegen iedereen verteld.
fietsen vind hij geweldig en we nemen hem dan ook al snel mee naar de fietsenmaker, waar hij een fiets uitzoeken mag, het word een bontgekleurde met zijwielen en huba trapt twee keer vooruit en trapt dan op de rem, tja zo kom je niet ver!! maar na een tijdje geduldig geoefend te hebben heeft hij het zo door. dus als je nu twee ouders als een stel idioten achter een bontgekleurde fiets met kind erop door s,-heerenberg ziet rennen, dan zijn wij dat, en huba lacht zich een bult!!
het is wonderbaarlijk hoe snel je aan een leven met huba went, want tenslotte is ineens alles anders, maar het is zo leuk en elke dag worden we met z,n drieen rustiger.
volgende week word alles natuurlijk weer anders, want dan gaan we allebei weer werken, en dan moet hij er ineens aan wennen dat papa een groot deel van de dag weg is en mama een paar uurtjes, we zijn benieuwd wie er meer last van heeft, huba of wij!!
we willen jullie via deze weg hartelijk bedanken voor de prachtige thuiskomst met het versierde huis, bloemen,kaarten, cadeaus,telefoontjes en de reacties op deze site.
we zullen wel niet meer zo vaak op deze site schrijven, maar blijven er wel regelmatig foto,s opzetten en dit doen we in hoofdzaak voor de betrokken instanties in hongarije, die hier veel prijs op stelt.

tot gauw, de familie wachtendonk